پيامبر بزرگوار ... هنگامههاى سخت، ملاحظه نمىكرد كه تضرّع او پيش خدا و كمك خواستن او از خدا ممكن است در ذهن مخاطبان و شاهدان و ناظران، اين تأثير را بگذارد كه او بهخودىخود ناتوان است. به صراحت مىگفت من بهخودىخود ناتوانم و بدون كمك خدا از من كارى برنمىآيد. در جنگ احزاب، در حالى كه همهى دشمنان از اطراف، مدينه و پيامبر و گروه مؤمنين را محاصره كرده بودند، با اين نيّت كه اسلام و قرآن و پيام جديد را بهكلّى از بيخ و بن بكَنند، پيامبر اكرم در كنار آرايش نظامى، در كنار تدابير بسيار هوشمندانهاى كه در آنجا به كار برد، در كنار تحريض مردم بر مقاومت، در مقابل چشم مردم بر زمين زانو گذارد! بارها اين كار تكرار شد كه در كتابهاى سيره هست. پيامبر دستش را بلند مىكرد، تضرّع مىكرد، اشك مىريخت و مىگفت: پروردگارا! به ما كمك كن و نصرتت را به ما برسان و به ما توفيق بده.
بدون كمك الهى نمىتوانيم كارى انجام دهيم؛ و كمك و رحمت الهى جز با توجّه و توسّل به او، جز با شستشوى دل، جز با خالص كردن نيّت، جز با كنار گذاشتن هدفهاى حقير و كوچك شخصى ميسّر نخواهد بود.